I żyli długo i ... ?

  Odkąd posiadam facebooka, widzę jak zmienia się życie moich znajomych z lat zamierzchłych, albo tych których już pewnie nigdy nie zobaczę, bo nasze drogi się rozeszły. W związku, wolny/a, zaręczyli się, wyszła za mąż. Rodzą się im dzieci, obserwuję jak rosną, jak tworzą własne rodziny i zmieniają swoje życie. Z niektórymi uda mi się nawet spotkać i przekonać się na własne oczy, jak to jest być rodziną.

  Zauważyłam jedną prawidłowość – te informacje zawsze są dla mnie zaskoczeniem. Osoby, które przez wiele lat były samotne, nagle spotykają miłość życia. Mężczyźni, którzy nie byli bożyszczami kobiet, stają się świetnymi i zaradnymi mężami i ojcami. Koleżanki, które w liceum nie miały jeszcze chłopaka, dziś wychodzą na spacery z wózkiem. Długotrwałe związki rozpadają się i nagle jeden z partnerów ogłasza, że jutro ślub, ale z kimś innym. Często są to osoby, bo których naprawdę bym się tego nie spodziewała! 

  Co ciekawe kobiety i mężczyźni o najlepszej reputacji i największym braniu wśród płci przeciwnej niespecjalnie się spieszą. Większość moich znajomych nadal jest wolna i fruwa jak ptaki. Rozpadają się co raz to kolejne związki, ciężko im nawiązać kolejne. Trwają dość krótko, większość jest nieistotna. Ludzie poznają się głównie na imprezach lub przez internet. Wydają się być jednak zadowoleni tym faktem i często jest to ich świadoma decyzja. Lata mijają, ale oni dobrze się bawią i żyją chwilą, zdają się być naprawdę szczęśliwi.

  Na czym polega więc fenomen? Myślę, że często to kwestia naszych wartości i priorytetów. Jedni poświęcają się miłości i chcą budować razem przyszłość poprzez kolejne kroki. Innym z kolei czegoś brakuje w takim normalnym schemacie, więc wciąż szukają i zgłębiają świat. Innym razem jest to po prostu kwestia przypadku i zrządzenia losu. W końcu trzeba jeszcze spotkać kogoś godnego! 

Zastanawiam się tylko, ile z tych osób chętnie zamieniłoby się rolami?

  Ja na przykład od zawsze chciałam budować rodzinę i było to moje skryte marzenie. Drzemie we mnie taki stereotyp dziewczynki ubranej w białą suknię i udającej drogę do ołtarza. W mojej hierarchii wartości rodzina jest najważniejsza. Dziś wiem jednak, że jeśli czegoś zbyt mocno pragniemy, to możemy to marzenie oddalić od siebie. 

  Pozostaje mi popatrzeć zazdrosnym okiem za koleżankami i kolegami, którzy niespodziewanie spełniają moje marzenie i im pogratulować, że w dzisiejszym świecie potrafią zdecydować się na tak odważny krok wspólnie. Nie jest łatwo w czasach cotygodniowych  imprez, rozpusty i ogólnej wyjebki tworzyć długotrwały związek. A tym bardziej przypieczętować go na zawsze. Tak uważam. 

A przynajmniej osobiście chętnie bym się z nimi zamieniła.

Kochajcie się!