"Nadwyżkowy" Marius

 Żyrafa. Jakie emocje budzi w Tobie to zwierzę? Przed moimi oczami od zawsze pojawia się rozległa sawanna, a tam wśród żółci i zieleni stoi ona. Z dumnie wyciągniętą szyją zajada się liśćmi z najwyższych gałęzi. Sielanka. Co widzę teraz? Leżącą wśród gapiów, zarówno dorosłych jak i dzieci, rozprutą w pół 2-letnią żyrafę, z której wydobywa się krwisto-różowe mięcho, rozdzielane na części.  Patrzę i nie wierzę...

Źródło: www.tvn24.pl

Nigdy nie należałam do osób przesadnie dbających o przyrodę, zdarza mi się zabić pająka, czy osę, a do tego irytuje mnie widok zdjęć słodkich zwierząt na facebook’u. Biologia to również nie mój konik, więc tym bardziej ciężko mi zrozumieć naukowy aspekt tego, co się wydarzyło. Ale od początku...

  Kilka miesięcy temu rozległa się wiadomość, że w duńskim ZOO planują zabić teoretycznie zdrową, młodą żyrafę o wdzięcznym imieniu Marius. Powód według mnie lichy – słabe geny zwierzęcia. Jak twierdzą media żyrafa podobno była „nadwyżkowa” (cokolwiek to znaczy), wykastrowanie jej nieefektowne, a wypuszczenie na wolność niemożliwe. Tym samym, wraz z początkiem lutego, Marius został zastrzelony (by nie skazić mięsa), rozpruty na oczach turystów z kopenhaskiego ZOO, a następnie podany na obiad reszcie zwierząt. Pozostałości po żyrafie mają z kolei posłużyć do badań naukowych.

Źródło: rmf24.pl

  Staram się zrozumieć, gdzie tu logika, etyka, wartości, ale przede wszystkim gdzie w tym wszystkim jest człowiek? Nie potrafię pojąć, dlaczego zabito żyrafę, nawet jeśli ‘z defektem’, skoro pojawili się ludzie chętni do udzielenia jej pomocy. Mało tego, te same osoby były skłonne zapłacić ogromne pieniądze, by ocalić to zwierzę. Nie przyjmuję do siebie również argumentu o „zarządzaniu populacją gatunku poprzez selekcję słabszych egzemplarzy”. A już kompletnie nie wierzę w to, że ludzie, zwłaszcza rodziny z dziećmi ustawiały się w kolejce, by oglądać z wielką ciekawością to jakże fascynujące widowisko.

  Wiem, że świat zwierząt rządzi się innymi prawami, często jest okrutny i brak tam miejsca na zbędne sentymenty. Na sawannie ta sama żyrafa mogłaby paść nie tyle ofiarą strzału, co zjedzenia przez np. lwa. Jednak to, co widzę na załączonych obrazkach przyprawia mnie o dreszcze. Świat zwariował. Ludziom wydaje się, że są panami nie tylko własnego, ale i cudzego losu. Pocahontas śpiewała: „Chcesz wszystko mieć na własność, nawet głaz.”, a my posuwamy się co raz dalej – ingerujemy w życie żywego stworzenia. Wszystko to z podniesioną kurtyną i co gorsze przyklaskującą przedstawieniu widownią… 

Źródło: fakty.interia.pl